Voorbereiding

Dit jaar gaan we een beetje vreemd ☺
Voor het eerst gaan we de grens over vanuit de USA om een stukje Canada te verkennen.
We doen een rondje Seattle (goedkoper wat betreft autohuur want er is geen one-way fee).
Van de Seattle naar Seattle dus met onderweg zee, vulkanen en bergen.

Er van uitgaande dat ik één van de komende jaren vermoedelijk eens het noordelijke deel van Vancouver Island zal combineren met een rondje via Bella Coola naar de Canadese Rockies, hebben we besloten om enkel onderaan te blijven op Vancouver Island.
(ik was zelf graag langer op Vancouver Island gebleven maar Sander wilde zo graag terug naar Glacier NP, dus hebben we een compromis gezocht)

Dit jaar doen we opnieuw North Cascades, Glacier (beiden te kort vorig jaar) en Mt Rainier (niet alles sneeuwvrij in 2016)

Zoals gewoonlijk ook dit jaar weer de planning iets aangepast na het doornemen van veel reisverslagen van anderen. Het is een cliché maar mijn oprechte dank voor het werk dat jullie er in steken, het helpt mij enorm om ervaringen te lezen.

In augustus beslist (ja, ja, maar enkele weken nadat we van onze vorige reis terug waren) en al dadelijk overnachtingen gereserveerd in Glacier. Goede prijs gevonden voor vliegtickets dus maar gelijk vastgelegd. Ook de prijs voor de huurauto valt mee. De vorige 2 jaren dienden we telkens een one-way fee te betalen. Net als vorig jaar heb ik steeds dezelfde auto gehouden, ik heb geen beter tarief gevonden.

Na lang zwoegen met reisgidsen en reisverslagen, is nu eindelijk het roadbook klaar.

(sinds 24.06.2017 en sinds vandaag is er een begin van blog)
Ik doe dus beter dan vorig jaar (toen was ik echt maar net op tijd met alles klaar). Hoe zit dat weer met die ezel en stoten aan een steen. Ik heb bijgeleerd.

Van 7 juli tot 30 juli 2018 ga ik weer samen met mijn zoon (22 jaar) een fantastische reis beleven.

Dag 1 : Brussel - Reykjavik - Seattle - Everett

zaterdag 7 juli 2018

Na een historische voetbalavond op het laatste nippertje nog een vlag en truitjes in de koffer bijgestoken. We zijn wel trots op onze Belgen.

Ook dit jaar kozen we weer om te vliegen met Icelandair. De vlucht vertrekt namiddag dus we kunnen ons rustig klaar maken.

Onze auto parkeren we op de holiday parking - reservation zone bij de luchthaven van Zaventem. (Vooraf gereserveerd via de site van Brussels Airport).

Inchecken duurt 45 min! Vlotjes door security dat wel. Dan een laatste burgertje op Belgische bodem bij de Quick. Er zijn heel veel mensen met België shirts. Ook de etalages en zo zijn mooi rood-geel-zwart aangekleed.

Het vliegtuig noemt Hekla Aurora en is beschilderd met noorderlicht. Ook binnen is de verlichting zoals het noorderlicht. Dit doet me weer even wegdromen.

Onze vlucht vertrekt mooi op tijd naar Reykjavik.

Ik ben redelijk moe na de hectische voorbije werkweken en het hieruit volgend slaapgebrek. Ik zet mij de film Bridges of Madison County op en natuurlijk mis ik het einde !! Geen probleem, net voor landen nog even teruggespoeld.

We landen op schema in Reykjavik. Het is wel even slikken van de temperatuur, een frisse 10 °C.

We eten iets kleins en kopen een broodje voor straks op onze volgende vlucht. Boarding verloopt vlotjes hoewel het erg druk is op de luchthaven. 

Iedereen op tijd in het vliegtuig maar toch vertrekken we te laat richting Seattle.

Onderweg prachtig zicht over Groenland. Gletsjers, bergen. Sneeuw en ijs en ik ben dus in de wolken (😉 letterlijk en figuurlijk dus).

We vliegen ook langs het pakijs tussen Groenland en Canada.

Je kan goed zien hoe het ijs afbrokkelt en ijsbergen maakt.

Net voor we Seattle bereiken krijgen we Mount Rainier te zien die boven de wolken uittorent.

Net voor we landen vliegen we voorbij downtown Seattle.

Uiteindelijk landen we met 30 min vertraging. Onze ervaring is dat dit een erg drukke luchthaven is maar niet vandaag. Door immigrations gaat erg vlot. Een kwartiertje na landen staan we bij de bagageband. Daar loopt het mis. We missen 1 van onze koffers. Wellicht komt die morgen aan en dan sturen ze die door naar Victoria.  We verliezen wel redelijk veel tijd met het papierwerk. 

De shuttle brengt ons vlotjes naar Hertz voor het ophalen van de auto. We worden geholpen door een wel heel opdringerige baliemedewerker die ons bang maakt dat we niet verzekerd zijn. Die weet natuurlijk niet dat het mijn 14de keer is dat ik naar de USA reis. Ik sluit niets bijkomend af en we gaan de auto halen. Een grijze Jeep Compass met werkende Sirius XM satellietradio!

Voor we verder naar Everett rijden, eerst een stop bij IHOP voor een laat avondmaal. Zalig!

Onderweg worden we nog getrakteerd op een mooie zonsondergang en zicht op downtown Seattle by night. (foto's uit rijdende auto met gsm - kwaliteit niet zo goed maar het geeft wel een idee)
(Space Needle is op onderste foto helemaal links te zien.)

Het is al 22u30' wanneer we inchecken bij het hotel.
Gezien we dus 1 koffer missen gaan we nog snel naar Walmart voor enkele dringende aankopen. En we kopen ook water. De eerste 32 flesjes van de vakantie.

Op naar een welverdiend nachtje slaap. Tot morgen.


Afgelegde km: 70 km
Het weer: 16 °C, helder
Hotel: Best Western Navigator Inn & Suites  - Everett

Dag 2 : Everett - Victoria

zondag 8 juli 2018

Gezien we gisteren zo laat in het hotel waren, doen we het wat rustig deze ochtend. Om 10 u 30' vertrekken we naar Anacortes. Het is maar een uurtje rijden.
Bijna de hele rit staat Mount Baker, een vulkaan, aan de oostkant te blinken. Schitterend zicht.
Sander maakt al foto's uit de auto (om zeker te zijn dat we de berg op foto hebben staan) maar die vallen in het niets vergeleken met de foto's die we later nog maken.

In Anacortes gaan we eerst naar het uitzichtpunt Cap Sante Point in Cap Sante Park. Voorheen was dit een korte wandeling van 1.6 km maar nu ligt er een weg tot helemaal bij het uitzichtpunt. Je rijdt door een woonwijk met veel groen. Onderweg kruisen 2 hertjes onze weg.

En hier is dan het mooie zicht op Anacortes en Fidalgo Bay met op de achtergrond Mout Baker.

Zicht op de andere kant met de jachthaven van Anacortes.

We blijven even genieten en rijden dan naar het stadje om iets te gaan eten. Keuze valt op Anthony's at Cap Sante waar je gezellig langs de haven kan eten.
Lunch with a view.

Vervolgens doen we een korte stop bij de WT Preston (bij het Maritime Heritage Center), een raderboot die tot in 1981 in gebruik was in de Puget Sound (baai die gaat van Seattle tot Canada). De boot haalde het drijfhout op zodat de gewone scheepvaart niet gehinderd werd.

Het is tijd om richting ferry terminal te gaan. De oversteek naar Canada doen we met Washington State Ferries van Anacortes naar Sidney in British Columbia.
Doordat we de grens tussen USA en Canada gaan oversteken moeten we minstens 1 u maar liever nog 1.5 u vooraf in de aanschuifrij staan. We zijn er om 13u20, netjes 1.5 u voor afvaart.
Het wachten duurt lang maar je mag weg bij je auto dus we gaan even langs het water wandelen.

Nog maar eens mooi zicht op Mount Baker.

Er zwemmen veel eenden en de aalscholvers zoeven laag boven het water voorbij.

Rond 15 u mogen we aan boord van de MV Chelan die ons in 2 u varen naar Sidney in Canada zal brengen. Hoewel het lekker warm is nemen we toch een fleece vest mee want uit ervaring weten we dat het koud kan worden op een varende boot.
We vertrekken nadat de ferry die van Sidney komt heeft aangemeerd.

Het is een absoluut prachtige route. De boot vaart tussen de San Juan Islands door.
Soms met meer plaats maar soms ook redelijk kort bij de kust.
Het is genieten. Al verhuizen we wel van het voordek naar het achterdek want het is toch wel erg fris met de wind op kop.

En dan is het zover. Onze eerste voet op Canadese bodem. We rijden van de boot af en hebben daarna de grenscontrole. Enkele vraagjes en we mogen verder.

Ik had gelezen dat er in Sidney een Glass Beach zou zijn. Nu, dat is er inderdaad. Enige probleem is dat het net hoog water is geweest en het glas dus in het water ligt. We genieten dan maar van het zicht over de baai en onze ferry.

Naar Victoria is het maar een half uurtje rijden. Het valt ons meteen op dat alles hier bijzonder goed aangeduid staat. En natuurlijk, kilometers in Canada, geen mijlen. Love the metric system.

Voor we naar het hotel rijden, eerst even stoppen voor avondeten bij Johnny Rockets. We parkeren de auto, zijn wat gedesoriënteerd, vinden geen Johnny Rockets en belanden dan uiteindelijk bij Earl's bij Bastion Square, het oude deel van de stad.
Rara, wat zenden ze hier uit? Een herhaling van de kwartfinale Brazilië-België. Het blijft geweldig om te zien.

Op naar ons hotel. Dat ligt vlak naast de haven. Na het inchecken, gaan we nog een wandeling doen naar Fisherman's Wharf. Er loopt een pad helemaal rond de haven en de baai. De zon gaat onder en de lichtjes gaan aan. Zo mooi.

Tussen het pad en de baai spotten we een mama wasbeer met een jong. Die zijn zo schattig!

We wandelen verder naar Fisherman's Wharf en krijgen nu wel een erg kleurrijke lucht te zien.
Door ons getreuzel - of beter wasting time - is het meeste al gesloten bij Fisherman's Wharf. Geeft ons meteen een reden om hier morgen weer naartoe te wandelen.

Op weg terug zien we opnieuw de wasberen. Maar wat we daarstraks niet zagen, het is niet 1 jong maar er zijn er 3 ! Dit is echt genieten. Wel moeilijk om fatsoenlijke foto's te maken nu het donker wordt (en ik weiger dieren met een flits te fotograferen).

Wat wel nog mooi op de foto kan is de Victoria skyline by night. En dat ziet er dan zo uit

Conclusie na 1 dag Canada:
Canada is het verbeterde USA, vriendelijkere mensen, goedkoper, metrisch stelsel.
Ofwel: Canada = USA 2.0


Afgelegde km: 132
Het weer: zonnig, 23 °C
Hotel: Days Inn - Victoria on the Harbour - Victoria

Dag 3 : Victoria

maandag 9 juli 2018

Vandaag verkennen we Victoria te voet. Oorspronkelijk hadden we gepland om langs de kust naar Port Renfrew te rijden maar Victoria heeft ons zo aangenaam verrast gisteren dat we de stad verder gaan ontdekken.

De auto blijft mooi bij het hotel staan. Wij gaan te voet.

Eerste halte zijn de British Columbia Parliament Buildings.
Victoria is namelijk de hoofdstad van de staat British Columbia.
De gebouwen zijn in Victoriaanse stijl en dateren van 1897.

Daarna gaan we naar het Royal British Columbia Museum. Dat zou volgens de reisgidsen één van de beste van Canada moeten zijn.

We beginnen met de afdeling Natural History. Thema hier zijn de fauna en flora van Vancouver Island (en British Columbia) van de prehistorie tot nu.

Puffins op een rots, nep maar dit zouden we wel eens erg graag in het echt zien.

Ook over de bossen van het noordelijk regenwoud wordt veel aandacht gegeven. En natuurlijk komt ook de zee uitgebreid aan bod.

Dan gaan we naar de verdieping Human History.
We beginnen bij het gedeelte over de first peoples, zo worden hier de oorspronkelijke bewoners genoemd. Hun geschiedenis, taal, gebruiken, allemaal verduidelijkt met veel voorwerpen.

Meest fotogeniek is de zaal met de totempalen.

Het andere deel bij Human History is 'Becoming BC' (British Columbia).
Vanaf de ontdekkingsreiziger James Cooke tot nu. Van de eerste vestigingen, de gold rush en de mijnbouw tot de houthandel, de oorlogsjaren, de jaren 70.

Buiten aan het museum staat het Helmcken House. Dit is het oudste huis van British Columbia dat nog op zijn oorspronkelijke plaats staat.

Het ligt naast Thunderbird Park. Hier staat een mooie collectie van totempalen.
(Jammer maar het welkom huis krijgt een nieuw dak dus er staan hekken rond.)

Voor de lunch gaan we naar Johnny Rockets, deze keer vinden we wel het restaurant. In de USA één van onze favorieten, lekker in jaren 1950 stijl. Hier dus even lekker eten, geen jaren 50 stijl maar wel jaren 80 muziek. Heerlijk nostalgisch (voor mij toch, Sander kijkt eens raar naar me).

We wandelen verder naar Chinatown. Deze in Victoria is de oudste van Canada.
Het is niet zo uitgebreid maar wel erg gezellig.

Het smalste straatje Fan Tan Alley. Helemaal oosters versierd.

Het is lichtjes aan het regenen en er staat een zeebries. We keren terug via een netwerk van steegjes richting hotel en gaan ergens een koffietje drinken om op te warmen.
We kunnen er weer tegen en lopen nu langs de baai.

Het Fairmont Empress hotel, Edwardiaanse stijl, gebouwd in 1908.
Dit hotel domineert samen met de parlementsgebouwen het uitzicht op de kade.

Bij ons hotel nemen we de auto om naar Beacon Hill te gaan. Vanaf dit uitzichtpunt zie je de bergen van Olympic National Park in de USA.
Tijd voor een foto van onze Jeep.

En hier staat de hoogste totempaal van Noord-Amerika. 127.7 ft - 38.9 m. Prachtig.

Tijd voor avondeten. We kiezen voor Denny's waar Sander zijn Bourbon Chicken Skillet kan eten. Hij kijkt er al lang naar uit.

Vandaag willen we wat vroeger naar Fisherman's Wharf.
De auto zetten we terug bij het hotel en we wandelen weer langs de baai. Wie weet zien we de wasberen opnieuw.
Geen wasberen maar wel een zeeotter! Het beestje komt 3 keer boven maar is telkens zo snel weg dat we hem/haar niet op de foto krijgen.

Nu is alles wel nog open. Bij deze Fisherman's Wharf drijft alles op het water. De winkeltjes zijn in boten en liggen allemaal aangemeerd aan steigers.

Aan het einde van 1 steiger deze leuke spreuk ... tja, beter waarschuwen dan natte voeten zeker.

We kunnen onze ogen bijna niet geloven maar tussen 2 van de drijvende huizen zit een blauwe reiger.
Het lijkt wel een koorddanser. Hij/zij zit hier om te vissen. Regelmatig vangt hij/zij een visje en met 1 hap is dat ook binnen. En dat allemaal zonder natte poten te krijgen.

Op de weg terug naar het hotel zoeken we nog naar de wasberen maar die geven niet thuis vandaag.

Voor het eerst deze vakantie zijn we voor 22 u in ons hotel.
De plannen voor morgen zullen we iets aanpassen want we willen natuurlijk allebei de halve finale België-Frankrijk zien.


Afgelegde km: 11
Het weer: 17 °C
Hotel: Days Inn - Victoria on the Harbour - Victoria