Voor we Packwood verlaten nog even tanken en een broodje voor deze middag halen.
Iets over de helft tussen Packwood en Paradise krijgen we Mount Rainier al te zien. Langs deze kant (zuidzijde) is de berg minder besneeuwd en zijn er meer rotsen te zien.
Reflection Lake : iets te veel wind voor de reflectie van Mount Rainier in het meer te zien.
Vorige keer dat we hier waren konden we met moeite de bomen zien vanop de parkeerplaats, deze keer hebben we meer geluk. Het is super helder weer.
Paradise visitor center
We drinken een kopje koffie en genieten van het uitzicht.
Voor een wandeling hebben we niet echt tijd, wel doen we enkele fotostops.
Ricksecker Point (via een korte éénrichtingsweg)
We verlaten Mount Rainier NP. Wat hebben we ervan genoten. Het is zoveel mooier bij zonnig weer.
Nu is het nog een eind rijden naar Mount St Helens. Bij ons vorige bezoek was het ook bewolkt maar dat zit er (gelukkig maar) niet in vandaag.
We stoppen bij een rest area in Elbe voor onze picknick. Vlak tegenover ons ligt The Hobo Inn, een hotel/restaurant ondergebracht in allemaal oude treinwagons.
Het Hofstadt Bluffs Visitor Center is helaas gesloten. Dat is voor 2 redenen jammer. Eén is dat we het uitzicht missen en twee is geen "home made huckleberry lemonade" voor mij.
(edit 02.2019: na wat opzoekwerk: permanent gesloten, het gebouw werd verkocht en er zal een soort school van gemaakt worden.)
Wat verder ligt het Forest Learning Center.
Buiten zie je Mount Saint Helens liggen en de Toutle River die nog vol steengruis en as ligt.
In 1980 stortte eerst een deel van de noordflank van de vulkaan in en daarna ontplofte de top. De berg verloor zo'n 400 m aan hoogte. Bomen in de blast-zone werden afgeknakt en mijlenver lag alles onder een dikke laag stof.
Er werd en deel herbeplant na de ramp. Eerst werden de omgevallen bomen weggeruimd en daarna werden nieuwe bomen geplant (in 1982).
Op de foto's hieronder is bovenaan de toestand in 1980 en onderaan de toestand in 2002.
We hebben al wel kolibries gezien maar ze waren ons telkens te snel af. Hier krijgen ze suikerwater en dus weet je waar ze komen. Véél minder frustrerend om te fotograferen.
Binnen gaat het vooral over herbebossing en hoe bossen te beschermen.
Elk Rock Viewpoint. Mount St Helens en (aan de linkerkant) Mount Rainer samen op de foto
Na nog een stop bij Castle Lake komen we aan het einde van de weg. Johnston Ridge Observatory. Het is geen nationaal park hier, maar het Mount St Helens National Volcanic Monument. Onze America the Beautiful Pass is dus ook hier geldig.
We doen een kort bezoek binnen (in 2016 deden we het al uitgebreid) aan de tentoonstellingen maar genieten vooral buiten.
Ik kan het maar moeilijk vatten dat een berg zomaar ontploft.
Links zie je afgeknapte bomen, aan de horizon een stipje Mt Rainier, de ingestorte noordflank van Mt Saint Helens met ervoor de dikke laag slib en as.
Ik heb een poging gedaan (afgekeken van een postkaart) om de top op de berg te tekenen.
Loowit viewpoint: goed zicht op de afgeknakte bomen.
We verlaten het park en beginnen aan het laatste stukje reisweg voor vandaag.
In Chehalis gaan we eerst iets eten bij Applebee's. Vlakbij ligt een Walmart. We doen er wat aankopen voor thuis, lekkere snoepjes en sausjes. En dan op naar het hotel.
Het is rond 21u20 nog altijd 25° C buiten. Geen wonder het was toen we aankwamen nog 35 °C hier.
We zien het te laat maar in de lobby van het hotel hebben ze een hele rek vol met gezelschapsspelletjes staan.
Afgelegde km: 388
Het weer: Mt Rainier 22 °C - Mt St Helens 29 °C - Chehalis 35 °C
Hotel: Best Western Park Place Inn & Suites - Chehalis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten