Eerst een stevig ontbijt? Neen hoor, ze zijn onze bestelling vergeten te maken. Daar komen ze achter na een half uur. Ik zeg dat ze het dan maar niet moeten maken en we vertrekken met enkel ons lunchpakket. Het is dan al 7u40'.
We rijden in 1 ruk door naar Logan Pass, zonder bij de viewpoints onderweg te stoppen.
Om 8u35' komen we aan bij het hoogste punt van de Going-to-the-Sun Road, Logan Pass. De parking is al vol !!! Gelukkig nog niet afgesloten. Er rijdt net iemand weg dus we hebben een plaatsje.
We eten de koekjes die in onze lunchbox zitten en gaan dan op pad.
Ook in dit deel van het park kan je uit meerdere wandelingen kiezen. Eerst doen we de wandeling naar Hidden Lake. Onze voeten zijn nog wat pijnlijk na de tocht van gisteren dus we denken enkel tot de overlook te gaan, dat is 4.4 km heen en terug. Maar we zullen zien het het onderweg gaat en dan beslissen of we afdalen naar het meer.
Zicht van bij het visitor center op de parking.
Voldoende waarschuwingen hier over hoe om te gaan met wildlife.
En dan gebeuren er jaarlijks nog veel ongevallen met toeristen die toch nog net iets dichter bij de dieren willen komen om de perfecte selfie te kunnen nemen.
Er staat aangegeven dat verderop het pad gesloten is. Net na de overlook gelukkig.
Aan het begin van het Hidden Lake Trail is er een stukje geasfalteerd pad, daarna een houten looppad met een hele reeks trappen en vervolgens een gravelpad waar nog hele stukken van ondergesneeuwd zijn.
Al vrij snel zien we een kudde bighorn sheep. Ze staan/liggen lekker te grazen. Ik ben nog nooit zo dicht bij zoveel bighorns geweest.
Prachtige uitzichten onderweg.
Bijna bij de overlook staat de koning van de rots (een berggeit)
We hebben er al enkele gezien op dit pad.
Vlak daarbij staat weer een kudde bighorn sheep (dikhoornschapen). Een andere berggeit gaat er recht op af. Even een standoff maar dan gaan de bighorns uit de weg ! Wat later zijn ze verdwenen.
Dit had ik niet verwacht, ik dacht dat de bighorns meer te zeggen hadden dan de berggeiten.
Hidden Lake Overlook
Net na de overlook is het pad afgesloten. Tijd om terug te keren.
Gletsjer lelie, groeit enkel op grote hoogte en is eetbaar. Niet getest om ze te eten want in een nationaal park mag je niets plukken of oprapen. Leave no trace.
Sommige berggeiten komen wel erg dichtbij. Deze was er opeens vlak naast het pad.
En deze 2 liggen van het uitzicht te genieten.
De geiten zijn op dit moment hun vacht aan het verliezen waardoor ze er wat afgeleefd uitzien. De jongen zien er wel snoezig uit met hun pluche vacht.
Heel veel bloemen bloeien nog op deze hoogte. Veel bloemen betekent ook veel vlinders.
We keren even terug naar de auto om te lunchen.
Dan willen we het Highline trail even naderbij gaan bekijken. We gaan dit pad dit jaar niet doen maar ik wilde het even van dichtbij zien.
Het pad loopt namelijk voor een groot deel langs een richel net boven de Going-to-the-Sun road.
We doen maar een klein stukje (+/- 1 km) en keren dan terug.
We laten het super drukke Logan Pass achter ons en rijden terug richting Many Glacier.
Onderweg zullen we nog wat stops doen langs de Going-to-the-Sun Road.
Lunch Creek Falls.
Jackson Glacier Overlook
St Mary Lake, vanaf Sun Point
Sun Point Nature Trail: kort pad vanaf de parkeerplaats bij Sun Point Road
Er is nog wat tijd over dus doen we nog een stop bij het St Mary visitor center. Deze keer niet om de rangers met vragen te bestoken.
We willen nog eens de geschiedenis van de Blackfeet, Kootenai en Pend d'Oreille bekijken. Hun relatie met het park en hoe ze beduveld zijn door de overheid wordt hier uitgelegd. Meestal wordt dit in de visitor centers niet vermeld maar hier wel.
We willen nog eens de geschiedenis van de Blackfeet, Kootenai en Pend d'Oreille bekijken. Hun relatie met het park en hoe ze beduveld zijn door de overheid wordt hier uitgelegd. Meestal wordt dit in de visitor centers niet vermeld maar hier wel.
Bij onze kamer zie ik 5 rangers zwaar beladen naar het Ptarmigan Trail gaan. Daarnet op weg naar het hotel zoefde er ons ook al een ranger voorbij met sirenes. Watskebeurt?
Mooi op tijd terug voor het avondeten.
Na het eten speuren we de richel achter het hotel af naar beren maar die geven niet thuis.
Dan doen we maar een avondwandelingetje naar het meer.
Maar we zijn niet alleen. Deze mevrouw ree houdt ons goed in de gaten. Wat verder staat meneer ree.
Een rescue helikopter landt vlak bij het meer. Ze krijgen aanwijzingen van een ranger en vertrekken opnieuw. Er is ergens iets grondig mis dat is zeker.
Swiftcurrent Lake. Het waait zo fel dat er zelfs kleine golfjes zijn.
Voordeel van de wind: bijna geen muggen.
Terug bij het hotel vernemen we dat er een jonge gast een verbrijzelde knieschijf heeft. Hij was bij Iceberg Lake op sneeuw aan het klauteren en is naar beneden gegleden en in het meer gevallen op enkele rotsen.
We hopen heel hard dat ze hem voor het donker nog wegkrijgen.
Deze avond blijven we wel op tot bijna middernacht. We drinken een koffietje en kijken wat foto's.
Het opblijven loont want we zien de prachtige sterrenhemel met Melkweg !
Afgelegde km: 122
Het weer: valleien 24 °C - boven 18 °C - zonnig, veel wind
Hotel: Swiftcurrent Motor Inn - Many Glacier (Glacier NP)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten