Naar Europese normen wel, naar Amerikaanse normen niet echt. Onze is de middelste van de 5.
Even buiten Coeur d'Alene ligt Old Mission State Park.
Het kerkje werd gebouwd tussen 1850 en 1853 door katholieke missionarissen en leden van de Coeur d'Alene native americans.
De regio hier was één van de weinige waar de samenwerking goed verliep.
Leuk detail: het was het actieterrein van Father De Smet, een Belgske, die als missionaris naar Amerika kwam.
Nog wat mijlen verder rijden we de staat Montana binnen. De staat ligt in een andere tijdszone dus verliezen we een uur.
Ook deze vakantie gaan we proberen om bizons te zien.
We bezoeken National Bison Range. Het werd opgericht door Theodore Roosevelt in 1908 om de laatste bizons te beschermen en van uitsterven te behoeden.
Er komen niet zo veel bezoekers. Het visitor center is niet alle dagen open. Vandaag is het dicht. Er is wel een lokaaltje open waar je wat info kan vinden. En ik ben blij dat ook de toiletten open zijn.
In de verte boven de prairie komen de Rocky Mountains terug in zicht.
Om het hele park te bezoeken kan je één van de drie scenic drives rijden. Wij volgen de 19 mijl lange Red Sleep Mountain Drive. Het is een gravelweg die aan het begin redelijk klimt en in het midden eigenlijk best fel daalt.
En daar is ie dan, onze eerste bizon.
Wat verder staat al nummer 2. Dit mannetje is vlak bij de weg aan het grazen. Je hoort hem gewoon kauwen. Oh ja, en meneer is kieskeurig. Hij eet enkel gras en laat de bloemen staan.
Zicht op de kronkelende gravelweg.
Het is super heet, 109 °F oftewel 42 °C. Zelfs de wind is warm. Geen verkoeling dus.
Op de heuvel naast ons zien we reeën staan/liggen.
Een beetje ingezoomd
Nog meer naar beneden, lekker in de schaduw van een boom, ligt nog een ree.
En het kan niet op. Ook deze mannetjes liggen onder een boom (een andere uiteraard) af te koelen.
Het landschap is heel bizar met veel variatie. Van prairie tot naaldbos tot rotsen.
We zien nog veel bizons. Wel steeds solo mannetjes. Helaas zien we geen kudde.
Het laatste deel van de weg volgt een riviertje. Er zijn reeën die komen drinken en er vliegen allerlei kleine vogeltjes.
En helemaal aan het einde zien we een pronghorn (gaffelbok antilope). Ik had heel hard gehoopt om er één te zien, wens vervuld dus.
We beginnen aan het laatste stukje richting Kalispell.
Het gaat door een gletsjervallei (van in de laatste ijstijd). In de verte komt Flathead Lake in zicht.
Er staan infoborden waar ze erg trots op zijn. Onder highway 93 liggen enkele ecoducten om het veiliger te maken voor mensen en dieren. Dieren kunnen gewoon hun pad vervolgen onder de drukke highway door.
(Voor ons is zo'n ecoduct niet heel onbekend want op een 10 km van ons thuis hebben we er ook één in het Nationaal Park Hoge Kempen. Alleen gaan de dieren daar niet onder de weg door maar over een soort brug.)
Flathead Lake.
Na het avondeten krijg ik een mail waar ik toch wel behoorlijk blij mee ben. Onze koffer leeft nog.
Meer nog hij is in Seattle op de luchthaven. Nu nog wat over en weer mailen om hem tot bij ons te krijgen. Dat zal niet voor de komende dagen zijn, denk ik. Maar ik ben al lang blij dat ze hem hebben gevonden.
Het was weer een leuke dag in het land van Uncle Sam.
Afgelegde km: 400
Het weer: ochtend 21 °C, zonnig - namiddag tot 42 °C, zonnig
Hotel: Super 8 - Kalispell
Geen opmerkingen:
Een reactie posten