We stoppen bij de supermarkt om lunch uit te halen en kunnen vanuit het stadje al het topje van Mount Rainier zien. Daarna op naar Mount Rainier National Park.
We gaan naar het Sunrise gedeelte, het hoogste waar je in het park met de auto kan geraken.
De weg slingert eerst geruime tijd door een bos. Gisteren had ik al een beetje last maar vandaag heb ik het helemaal zitten. Wagenziek. We stoppen en ik neem een pilletje. Even wachten en dan kunnen we weer verder. Dit is het uitzicht bij de stopplaats.
Dan nemen we de afslag naar Sunrise zelf. Het is 15 mijl de berg op. Af en toe komt Mount Rainier tussen de bomen door piepen.
Net onder Sunrise is een uitkijkpunt. Je kan aan de zuidzijde zelfs Mount Adams zien liggen.
En natuurlijk voor je staat Mount Rainier.
Beide bergen zijn vulkanen.
Ik ben toch nog niet helemaal in orde. We gaan info vragen in het visitor center over de wandelpaden. Supervriendelijke mensen hier. Bearspray nodig? Nope, want zelden een beer hier en als er zijn enkel zwarte beren. Wat verderop staan picknick tafels. We eten ons slaatje. Stilaan voel ik me beter en dus begin ik al met de voorbereidingen voor onze wandeling. Tape op voeten en tenen, zonnecrème, rugzak klaar maken met voldoende water, een snack en een fleece vest. Het is dan wel 22 °C bij het visitor center maar als we gaan stijgen zal het frisser worden.
We gaan eerst via Sourdough Ridge naar Frozen Lake. Het begin is een venijnige klim, ik heb het erg zwaar. Eenmaal op de bergkam gaat het beter. Daar stijgt het niet meer zo hard.
Een dik uur na vertrek zijn we bij Frozen Lake. Euh, niet echt een toptijd.
En nu staat dit te wachten. Een stukje van maar 0.7 mijl (iets over een kilometer) maar je stijgt de hele tijd. Tot aan de top van First Burroughs.
Naast ons zien we eerst 1 berggeit met een jong. Wat later zien we tegen de tegenoverliggende berg een hele kudde berggeiten. Even fotopauze, geeft me ook de kans om op adem te komen.
Blik terug op Frozen Lake.
Deze klim ging het wat beter. Zo'n 45' later zijn we boven. Ook nog geen toptijd maar ik voelde me wel beter. Bovendien ben ik een erg slechte klimmer, zelfs zonder ziek te zijn.
We nemen hierboven een uitgebreide snack pauze. Koud is het wel en het waait redelijk hard. Snel de fleece vesten aan.
We raken met een andere wandelaar aan de praat. Hij en Sander zullen nog naar Second Burroughs verder gaan maar ik pas. Het is nog eens een heel stuk klimmen.
Het uitzicht daar, vertelt Sander later, is ongeveer hetzelfde want er ligt ook nog een berg voor je. Je bent wel dichter bij de berg.
Ik daal dus af langs de andere kant dan die waarlangs we kwamen. Vlak na de top is er totaal geen wind meer. Ik doe maar snel mijn vest uit.
De zichten op Mount Rainier blijven prachtig.
Ook de gletsjers op zijn flanken kan je heel goed zien. Hier zie je links op de foto de Emmons Glacier. Eén van de grootste van Mount Rainier. In totaal liggen/hangen er 26 gletsjers rond de top.
Nog wat lager krijg je zicht op een mooi blauw bergmeer onderaan de gletsjer.
Dit punt hebben ze Glacier Overlook gedoopt. Ik neem er even een korte pauze.
Langs deze kant is het hoofdzakelijk afdalen tot ongeveer bij Shadow Lake.
Je bent er in een valleitje met een rivier en poelen, uiteraard geeft dit kleurrijke bloemenweides.
Aan het einde nog een klein klimmetje terug richting de parking.
We zijn om 12u30' vertrokken en ik ben terug om 16u05'
Ik zet me even aan het einde van het pad en zit nog wat te genieten van Mount Rainier.
En dan plots geritsel. Een reetje springt vlak voor me uit de struiken.
Dat was even verschieten.
Het Sunrise Visitor Center
Terwijl ik op Sander aan het wachten ben, komt er toch wel een beer van de bergflank gewandeld zeker. Een uit de kluiten gewassen zwarte beer. Paniek is er niet echt maar het dier zit erg dicht bij de wandelpaden naar Sourdough Ridge (waar wij straks waren). Meteen zijn er enkele rangers ter plaatse om de zaak te volgen.
Sander is terug bij de parking om 17u30' en kan de beer ook nog zien.
Zijn wandelpartner was niet echt snel.
Ik heb 8 km gewandeld en ben zo'n 300 m geklommen, Sander heeft bijna 2 km meer gewandeld en heeft 100 m meer geklommen.
We drinken nog iets en rijden dan terug.
Net na de parking willen deze jongens de weg gaan oversteken.
Normaal gezien zouden we vandaag ook nog naar Paradise gegaan zijn maar door de langere dan voorziene wandeling hebben we er geen tijd meer voor.
We rijden terug naar Packwood waar we weer bij Cruisers gaan eten.
's Avonds een glaasje wijn buiten. Plots komt een hert (elk) uit de struiken. Voor we onze camera bovengehaald hebben is ie al verdwenen. En dan vallen de oogjes helemaal toe.
De vermoeidheid begint toe te slaan. Sorry, geen avondfoto vandaag.
Afgelegde km: 142
Het weer: boven 22 °C en zonnig, Packwood 35 °C en zonnig
Hotel: Crest Trail Lodge - Packwood
Geen opmerkingen:
Een reactie posten